Publication: Geriatrik popülasyonda polifarmasi ile antikolinerjik yükün nütrisyonel parametreler üzerine etkisi / The effect of polypharmcy and anticholinergic burden on nutritional parameters in older adults
Files
Program
Authors
Authors
AKUÇ, MEYSERE NUR
Advisor
SOYSAL, PINAR
Date
Language
Type
Publisher
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Abstract
Giriş ve Amaç: İştahsızlık, disfaji ve malnütrisyon yaşlılarda sık görülmektedir ve çok sayıda komplikasyonla ilişkilidir. Antikolinerjik ilaçlar ağız kuruluğu, konstipasyon ve kognitif fonksiyonlarda bozulma gibi yan etkilerle nütrisyonel parametreleri olumsuz etkileyebilir ve bu ilaçlar demans hastalarında daha sık kullanılmaktadır. Bu nedenle, bu çalışmada antikolinerjik ilaç yükünün (AİY) fazla olmasının, demans olan ve olmayan yaşlılarda, disfaji ve nütrisyonel durum üzerine etkisi araştırılmaktadır. Materyal ve Metot: Geriatri kliniğine ayaktan gelen 1165 (%31.6'sı demans) yaşlı hasta çalışmaya dahil edildi. Yaş, cinsiyet, eğitim düzeyi, komorbit hastalıkları, kullandıkları ilaçlar ve ilaçların sayısı; günlük temel ve enstrümental günlük yaşam aktiviteleri (TGYA, EGYA) ve kognitif fonksiyonları değerlendirildi. Antikolinerjik ilaç yükü için antikolinerjik burden scale (ACB) kullanıldı; ACB skoru ≥2 olanlar yüksek AİY olarak kabul edildi. Hasta ve bakım verenleri ile yapılan görüşme ile tüm hastalara nütrisyonel durum için Mini-Nutritional- Assessment (17-23.5/30 ve <17/30, sırasıyla malnütrisyon riski ve malnütrisyon) ve disfaji ise Eating Assessment Tool score-10 skalası uygulanırken (≥3/10, disfaji); Council on Nutrition Appetite Questionnaire yalnızca demans olmayan hastalara uygulanabildi (≤ 28/40, iştahsızlık). Bulgular: Demans hastalarının %44,5'inde yüksek AİY vardı. Demans hastalarında, yüksek AİY olanlarla düşük AİY olanlar karşılaştırıldığında ortaya çıkan değişkenler olan yaş, Parkinson hastalığı (PH), kalp yetmezliği (KY), Barthel TGYA ve Lawton EGYA skorlarının etkisi ortadan kaldırıldıktan sonra; yüksek AİY olanlarda malnütrisyon 5.3 ve malnütrisyon riski 2.9 kat fazlaydi (p<0.05); ancak disfaji, iki grup arasında farksızdı (p>0.05). Demans olmayanlarda ise, yine yüksek AİY olanlarla düşük AİY olanlar karşılaştırıldığında ortaya çıkan farklı değişkenler olan cinsiyet, koroner arter hastalığı, hipertansiyon, KY, PH ve azalmış Barthel TGYA ve Lawton EGYA skorlarının etkisi ortadan kaldırıldıktan sonra malnütrisyon, disfaji ya da iştahsızlık ile ilişki olmadığı bulundu (p>0.05). Sonuç: Yaşlı demans hastalarında antikolinerjik ilaç kullanımı malnütrisyon ve malnütrisyon riskinde artış ile ilişkilidir. Bu nedenle, demans hastasının tedavisi düzenlenirken antikolinerjik etkisi düşük olan ilaçlar tercih edilmeli ve/veya bu ilaçlar kullanılırken nütrisyonel değerlendirme yapılmalıdır. Anahtar Sözcükler: Malnutrisyon, antikolinerjik yük, polifarmasi, demans
Description
Introduction and Aim: Decrease in appetite, dysphagia and malnutrition are common in older patients and are associated with many complications. Anticholinergic drugs can adversely affect nutritional parameters with side effects such as dry mouth, constipation and deterioration in cognitive functions, and these drugs are used more frequently in patients with dementia. Therefore, in this study, the effect of high anticholinergic drug burden (ADB) on dysphagia and nutritional status in older patients with and without dementia is investigated. Materials and Methods: : 1165 (31.6% dementia) older patients admitted to the geriatric clinic were included. Age, gender, education level, comorbid diseases, drugs used and number of drug used; basic and instrumental activities of daily living (BADL, IADL) and cognitive functions were evaluated. ACB scale was used for anticholinergic drug load; those with an ACB score of ≥2 were considered high ADB. In interviews with patients and their caregivers, Mini- Nutritional-Assessment (17-23.5/30 and <17/30, malnutrition risk and malnutrition, respectively) for nutritional status and Eating Assessment Tool score-10 scale (≥3 /10, dysphagia) for dysphagia were applied to all patients. The Council on Nutrition Appetite Questionnaire (≤ 28/40, loss of appetite) was only applicable to patients without dementia. Results: 44.5% of dementia patients had high ADB. After adjustment for the effects of age, Parkinson's disease (PD), heart failure (HF), BADL and IADL scores, which were the variables that found different between those with high ADB and those with low ADB; malnutrition risk was 5.3 and malnutrition risk 2.9 times higher in those with high ADB among dementia patients (p<0.05); however, dysphagia was not different between the two groups (p>0.05). In non- dementia patients, when the effects of different variables such as gender, coronary artery disease, hypertension, HF, PD and decreased Barthel and Lawton scores were removed, it was found that there was no relationship ADB with malnutrition, dysphagia or loss of appetite (p>0.05). Conclusion: Anticholinergic drug use in is associated with malnutrition and an increased risk of malnutrition older Patients with dementia. Therefore, when arranging the treatment of dementia patients, drugs with low anticholinergic effects should be preferred and/or nutritional evaluation should be made while using these drugs in dementia patients. Keywords: malnutrition, dysphgia, anticholinergic burden, dementia