Publication: Miyastenia graviste ardışık sinir uyarımı testinde distal ve proksimal kaslarda dekrement paternlerinin incelenmesi / Analysis of decrement patterns in distal and proximal muscles on repetitive nerve stimulation test in myasthenia gravis
Files
Program
Institution Authors
Authors
GÜNEŞ, ZELİHA
Advisor
MATUR, ZELİHA
Date
Language
Type
Publisher
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Abstract
Giriş ve Amaç: Miyastenia gravis (MG), nöromüsküler bileşkede iletim kusuruna yol açan otoimmün bir hastalıktır. Tanıda en sık kullanılan elektrofizyolojik yöntemlerden biri ardışık sinir uyarımı (ASU) testidir. Çalışmamızda MG tanısında farklı kas gruplarında ASU'nun duyarlılığı incelenmiş; özellikle literatürde daha önce çalışılmamış olan digastrikus anterior ve ekstensör indisis proprius (EİP) kaslarının tanısal katkısı araştırılmıştır. Gereç ve Yöntem: 1 Ocak 2024 – 1 Temmuz 2025 tarihleri arasında MG ön tanısı ile Bezmiâlem Vakıf Üniversitesi Nöroloji Anabilim Dalı EMG laboratuvarına yönlendirilen 154 hasta değerlendirildi. Toplam 43 hastaya MG tanısı konuldu. Hastalarda nörolojik muayene, antikor testleri, timus görüntülemesi, MGFA sınıflaması ve MGCS skorlaması yapıldı. ASU testleri orbikülaris oküli (OOC), nasalis, digastrikus anterior, EİP, abduktör digiti minimi (ADM) ve abduktör pollisis brevis (APB) kaslarında uygulandı. ASU negatif olan seçilmiş olgularda tek lif EMG gerçekleştirildi. Bulgular: ASU testinde en yüksek pozitiflik orbikülaris oküli (OOC) kasında izlendi; bunu nasalis ve digastrikus anterior kasları takip etti. Distal kaslar arasında en belirgin dekrement EİP kasında saptandı. OOC ve nasalis kaslarında dekrement olmayan olguda digastrikus anterior kasında dekrement saptanması dikkat çekiciydi. ASU pozitif hastaların MGCS skorlarının daha yüksek olduğu ve MGFA sınıflamasına göre daha ileri evrelerde yer aldıkları gözlendi. Antikor pozitifliği ile fasiyal kaslardaki dekrement oranları arasında ilişki bulundu; timoma veya timik hiperplazisi olan hastalarda ASU pozitifliği daha sık görüldü. Sonuç: MG tanısında ASU testinde en yüksek duyarlılık OOC kasında izlenmekle birlikte, digastrikus anterior ve EİP kaslarının da anlamlı katkı sağlayabileceği gösterilmiştir. Bu kasların değerlendirilmesi, özellikle klasik kaslarda negatif sonuç alınan olgularda tanısal duyarlılığı artırabilir. ASU pozitifliği ile klinik şiddet arasındaki korelasyon, testin tanısal olduğu kadar prognostik değer taşıdığını da düşündürmektedir. Daha geniş serilerle yapılacak çok merkezli çalışmalar, digastrikus anterior ve EİP kaslarının rutin değerlendirmelere dahil edilip edilmeyeceğini netleştirecektir. Anahtar Kelimeler: Miyastenia gravis, ardışık sinir uyarımı, dekrement, digastrikus anterior kası, ekstensör indicis proprius kası
Description
SUMMARY Introduction: Myasthenia gravis (MG) is an autoimmune disorder causing impaired neuromuscular transmission. One of the most commonly used diagnostic methods is the repetitive nerve stimulation (RNS) test. This study investigated the sensitivity of RNS in different muscle groups, focusing particularly on the diagnostic contribution of the anterior digastric and extensor indicis proprius (EIP) muscles, which have been rarely studied in the literature. Materials and Methods: Between January 1, 2024, and July 1, 2025, 154 patients referred to the EMG laboratory of Bezmialem Vakif University with suspected MG were evaluated. Forty-three patients were diagnosed with MG. Neurological examination, antibody testing, thymic imaging, MGFA classification, and MGCS scoring were performed. RNS was applied to orbicularis oculi (OOC), nasalis, anterior digastric, EIP, abductor digiti minimi (ADM), and abductor pollicis brevis (APB) muscles. Single-fiber EMG was performed in selected RNS-negative cases. Results: The highest positivity rate in RNS was observed in the OOC muscle, followed by the nasalis and anterior digastric muscles. Among distal muscles, the most prominent decrement was found in the EIP muscle. In some patients negative for OOC and nasalis, the anterior digastric muscle yielded positive results, highlighting its diagnostic value. RNS-positive patients had higher MGCS scores and were in more advanced MGFA stages. A correlation was observed between antibody positivity and facial muscle decrements, and RNS positivity was more frequent in patients with thymoma or thymic hyperplasia. Conclusion: While OOC muscle showed the highest sensitivity in RNS for MG diagnosis, anterior digastric and EIP muscles provided significant additional diagnostic yield. Including these muscles may improve sensitivity, especially in cases negative in classical muscle testing. The association between RNS positivity and clinical severity suggests prognostic as well as diagnostic value. Larger multicenter studies are needed to determine whether routine evaluation of these muscles should be recommended. Keywords: Myasthenia gravis, repetitive nerve stimulation, decrement, anterior digastric muscle, extensor indicis proprius muscle