DIYABETIK SIÇANLARDA SILIMARIN KULLANIMININ RENOPROTEKTIF ETKILERI

Abstract

Amaç: Oksidatif stres, diyabetik nefropati patogenezinde rolü olduğu düşünülen yolaklardan biridir. Çalışmamızda hepatoprotektif olduğu düşünülen silimarinin diyabetik sıçanlarda böbrek fonksiyonu, proteinüri, inflamasyon, oksidatif stres ve böbrek histopatolojisi üzerindeki etkisi araştırılmıştır. Gereç-Yöntem: 35 adet erkek albino Wistar sıçan her grupta 7 sıçan olacak şekilde beş gruba ayrıldı: Kontrol grubu, diyabetik ilaçsız grup, silimarin grubu (diyabetik sıçanlara gavajla silimarin ekstraktı 120 mg/kg verildi), silymarin+RAS bloker grubu (diyabetik sıçanlara silimarin ekstraktı 120 mg/kg ve enalapril 10 mg/kg verildi), RAS bloker grubu (diyabetik sıçanlara enalapril 10 mg/kg verildi). Çalışma başlangıcında kan örnekleri alınan sıçanlar kontrol grubu haricinde streptozocin ile diyabetik yapıldılar. 3 hafta sonra metabolik kafeslere alınarak idrar örnekleri, ve sonrasında sakrifiye edilerek kan örnekleri alındı, böbrekler patolojik inceleme için saklandı. Bulgular: Gruplarda başlangıç ve çalışma sonu vücut ağırlıkları, metabolik parametreler ve C-reaktif protein düzeyleri ile hem grup arası karşılaştırmalar hem de zaman içerisindeki değişimleri Tablo1’de sunulmuştur. Kontrol grubu dışındaki tüm sıçanlarda kilo kaybı, transaminaz ve LDL kolesterol düzeylerinde artış olup silimarin grubunda daha belirgindi. Böbrek fonksiyonları, idrar bulguları ve oksidatis stres belirteçleri Tablo-2’de sunulmuştur. Üre ve kreatinin düzeyleri tüm diyabetiklerde arttı. Elektrolit düzeylerinde anlamlı farklılık saptanmadı. Albumin düzeyleri tüm diyabetik gruplarda düştü, ancak bu düşüş slimarin+enalapril grubunda daha az idi. Albuminüri slimarin alan gruplarda ilaç almayan veya enalapril alanlardan farksız, kontrol grubundan yüksek idi (Şekil). RAS grubunda TOS ve OSI düzeylerinde artış saptandı. Diğer gruplarda oksidatif stres parametrelerinde bir değişiklik izlenmedi ve çalışmanın başında ve sonunda gruplar arasında benzerdi. Diyabetik ilaçsız gruptaki 1 sıçanda GBM kalınlaşması, 3 sıçanda IFTA, 3 suçanda inflamasyon; kontrol grubundaki 4 sıçanda inflamasyon ve IFTA saptanırken slimarin grubundaki sıçanlarda herhangi bir patolojik bulguya rastlanmadı. Slimarin+RAS grubundaki 2 sıçanda IFTA görüldü. Sonuç: Her ne kadar 3 haftalık tedavi süresi yorum yapmak için kısa ve denek sayısı sınırlı olsa da silimarinin proteinüri ve patolojik değişiklikler üzerinde potansiyel koruyucu etkileri olduğu söylenebilir. Anahtar Kelimeler: Diyabet, nefropati, proteinüri, sıçan, silimarin