Diyabetik Retinopati ve Makülopati

Abstract

Optik Koherens Tomografi (OKT), retinanın yüksek çözünürlükte görüntülenmesine olanak sağlayan, girişimsel olmayan bir görüntüleme yöntemidir. Retinal patolojiler hakkındaki kantitatif ve kalitatif verileri diğer görüntüleme yöntemlerinden daha hızlı elde etmeye olanak sağlaması nedeniyle diyabetik retinopatinin (DR) tanı ve takibinde OKT\"den giderek daha fazla yararlanılmaktadır. OKT\"nin oftalmolojik, özellikle de DR\"de, kullanımıyla birlikte birçok retinal lezyon daha ayrıntılı tanımlanmaya başlandı ve hatta bazı retinal değişiklikler ilk defa OKT ile gösterildi. Daha önce yapılan araştırmalar sonucunda, DR\"ye bağlı tespit edilen bir takım patolojik bulguların tedavi yanıtı üzerine ve nihai görme keskinliği üzerine öngörülebilir sonuçlar verdiği tespit edildi ve bu bulgulara prognostik değer biçilerek çeşitli biyobelirteçler tanımlandı. Günümüzde artık DR\"ye ait çeşitli komplikasyonların tanısında sıklıkla faydalandığımız OKT görüntülerinin hastaya ait klinik bulgular ile birlikte değerlendirilmesi, hem uygulanacak tedavinin erkenden belirlenebilmesi hem de hastalık prognozunun öngörülebilmesi açısından faydalı olacaktır.

Optical Coherence Tomography (OCT) is a noninvasive imaging method that allows high resolution imaging of the retina. OCT is increasingly being used in the diagnosis and follow-up of diabetic retinopathy (DRP) as it allows quantitative and qualitative data about retinal pathologies to be obtained faster than other imaging methods. With the use of OCT in DRP, retinal lesions have been described in more detail and even some retinal changes have been shown for the first time. As a result of the previous studies, it was determined that some pathological findings related to DRP gave predictable results on the treatment response and prognosis, and various biomarkers were identified by evaluating these findings with prognostic value. Evaluation of OCT images, which is using frequently in diagnosis of DRP complications, together with clinical findings of the patient, will be useful in terms of both early determination of treatment modality and predicting disease prognosis.