2022-10-13, Yüksel Salduz Z. İ., Özder A., YÜKSEL SALDUZ, ZEYNEB İREM, ÖZDER, ACLAN

SS-18 TIP 2 DIYABETES MELLITUS HASTALARINDA 25-(OH) D VITAMINI DÜZEYI MIKROALBÜMINÜRI VE DIYABETIN SEYRI ILE ILIŞKILI MIDIR? ZEYNEB İREM YÜKSEL SALDUZ, ACLAN ÖZDER BEZMIALEM TIP FAKÜLTESI AILE HEKIMLIĞI ANABILIM DALI Amaç: 25-(OH) D vitamini (VD) eksikliği birçok çalışmada Tip 2 Diyabetes Mellitusun (Tip 2 DM) ortaya çıkan komplikas yonları için önemli bir risk faktörü olarak tanımlanmıştır (1,2). Çalışmamızın amacı VD düzeyleri ile Tip 2 DM seyrinde ortaya çıkan albuminüri seviyesi arasındaki ilişkinin değerlendirilmesidir. Gereç-Yöntem: Çalışma kesitsel, tek merkezli, retrospektif olarak planlandı. Temmuz 2019-Aralık 2019 tarihleri arasında Bezmialem Tıp Fakültesi Hastanesi Aile Hekimliği polikliniğine ayaktan başvuran Tip 2 DM hastalarının sosyodemografik ve laboratuvar verileri elektronik hasta sisteminden tarandı. 148 hasta çalışmaya alındı. Hastalar VD düzeylerine göre ikiye ayrıldı. 25-(OH) D vitamini 20 ng/mL’ nin altında olanlar VD eksikliği olan grup; grup 1, 25-(OH) D vitamini 20 ng/mL’ nin üzerinde olanlar VD eksikliği olmayan grup; grup 2 olarak sınıflandırıldı. Hastaların Glukoz, Üre, Kreatinin, Kan üre azotu (BUN), Glomeruler filtrasyon hızı (GFR), Alanin aminotransferaz (ALT), Aspartat aminotransferaz (AST), LDL koles terol (LDL-C), HDL kolesterol (HDL-C), Trigliserid (TG), Total kolesterol, HbA1c ve hemogram parametre değerleri olarak Lökosit sayısı (WBC), Eritrosit sayısı (RBC), Trombosit sayısı (PLT), Hemoglobin (Hgb), Hematokrit (Hct), Nötrofil mutlak sayısı (Neut), Lenfosit mutlak sayısı (Lymph), Ortalama eritrosit hacmi (MCV), Ortalama trombosit hacmi (MPV), Vitamin B 12 (Vit B12), Ferritin, Tiroid stimülan hormon (TSH), 25-(OH) D vitamini, mikroalbüminüri düzeyi grup 1 ve grup 2 arasında karşılaştırıldı. Vitamin D seviyeleri ve albüminüri arasındaki ilişki incelendi. Bulgular: Çalışmaya 148 hasta dahil edildi. Hastaların yaş ortalaması 56,58±9,76 idi. 70 hasta erkek, 78 hasta kadındı. Tüm hastaların VD ortalaması 22,80±17,84 ve HbA1c ortalaması 7,56±1,65 bulundu. D vitamini 20 ng/mL’ nin altında 76, üzerinde 72 hastamız vardı. D vitamini 20 ng/mL’ nin altındaki grup 1 hastalarımızda; LDL-C, Total Kol, HbA1c, Lenfosit sayısı, mikroalbuminüri düzeyi anlamlı derecede yüksek bulundu. (p<0.05) (Tablo 1) Sonuç: Çalışmamızda D vitamini seviyesi düşük olan hastalarda mikroalbüminüri ve HbA1c düzeyi yüksek tespit edilmiş tir. Bu durum VD eksikliğinin Tip 2 DM hastalığının kontrolsüz seyrinde ve böbrek fonksiyon bozukluğunda etkili olduğunu düşündürtmektedir. Aile hekimliği kapsamında koruyucu hekimliğin önemi düşünüldüğünde VD desteği diyabetin kont rollü seyrinde ucuz ve etkili bir yöntem olarak gündemde olmalıdır. Kaynaklar 1. Kostoglou-Athanassiou, Ifigenia, et al. \"Vitamin D and glycemic control in diabetes mellitus type 2.\" Therapeutic ad vances in endocrinology and metabolism 4.4 (2013): 122-128. 2. Herrmann, Markus, et al. \"Serum 25-hydroxyvitamin D: a predictor of macrovascular and microvascular complicati ons in patients with type 2 diabetes.\" Diabetes care 38.3 (2015): 521-528. Anahtar Kelimeler:D vitamini, Mikroalbüminüri, Tip 2 diyabetes mellitus

2022-10-13, Yüksel Salduz Z. İ., Özder A., YÜKSEL SALDUZ, ZEYNEB İREM, ÖZDER, ACLAN

SS-08 COVID SONRASI HASTALARIN SEMPTOM VE LABORATUVAR BULGULARININ DEĞERLENDIRILMESI; COVID (-), YORGUNLUK (+) ZEYNEB İREM YÜKSEL SALDUZ, ACLAN ÖZDER BEZMIALEM TIP FAKÜLTESI AILE HEKIMLIĞI ANABILIM DALI Amaç: Covid-19 enfeksiyonu aktif hastalık seyrinde olduğu gibi iyileşme sonrası dönemde de birçok faklı klinik bulgu ve laboratuvar verisiyle karşımıza çıkmaktadır. Çalışmamızda, hastanemize Post Covid şikayetlerle başvuran hastaların semptom ve bulgularının analizi amaçlanmıştır. Gereç-Yöntem: Çalışma kesitsel, tek merkezli, retrospektif olarak planlandı. Ocak-Mart 2022 tarihleri arasında Bezmi alem Tıp Fakültesi Aile Hekimliği polikliniğine başvuran; son üç ay içinde Covid + olduğu kanıtlanmış 32 hasta çalışmaya alındı. Hastaların sosyodemografik ve laboratuvar verileri, aşılanma durumları, ek hastalıkları, Covid sürecinde ilaç ku lanım öyküleri elektronik hasta sisteminden tarandı. Bulgular: Hastaların 18’i (%56,3) aşılı iken, 14’ü (%43,7) aşısızdı. Aşılıların 2’si (%6,3) bir, 9’u (%28,1) iki, 7’si (%21,9) üç aşı yaptırmıştı. Aşı tercihlerine bakıldığında 3 (%9,4) kişi Sinovac, 15 (%46,9) kişi Biontech, 1 (%3,1) kişi Turco vac aşısını yaptırmıştı. Hastaların 24’ü (%75) Covid esnasında ilaç almazken, 8’i (%25) ilaç desteği almıştı. İlaç kul lanım durumları değerlendirildiğinde; 4 (%12,5) hasta D vitamini, 3 (%9,4) hasta C vitamini, 2 (%6,3) hasta Selenyum, 2 (%6,3) hasta Antibiyotik, 1 (%3,1) hasta Asetil salisilik asit, 1 (%3,1) hasta Çinko, 1 (%3,1) hasta Demir tedavisi kul lanmıştı. Post Covid dönemde yorgunluk 30 (%93,8) hastayı etkileyen en önemli şikayet idi. Bunu 6 (%18,8) hasta ka rın ağrısı ile, 5 (%15,6) hasta miyalji ile, 5 (%15,6) hasta öksürük ile takip ediyordu. Bu süreçte 3’er hasta da (%9,4) terleme ve çarpıntı yakınmalarıyla başvurdu. Tansiyon yükselmesi ile başvuran 1 (%3,1), unutkanlık ile başvuran 1 (%3,1) ve tırnak kırılmaları ve saç dökülmesi ile başvuran 1 (%3,1) hastamız oldu. Hastaların ek hastalıkları sor gulandığında; 6 (%18,8) hastada Hipertansiyon, 1 (%3,1) hastada Diyabet, 1 (%3,1) hastada Hipotiroidi, 1 (%3,1) has tada Protein S eksikliği mevcuttu. Genel sosyodemografik ve laboratuvar verilerinin analizi Tablo 1’de verilmiştir. Hastalar gruplara ayrıldığında; Aşılaması olan gruptaki hastaların Covid sürecinde %38,8’i ilaç kullanmışken, aşılaması olamayan hastaların %7,1 ilaç kullanmıştı (p=0,04). Ek hastalığı olan gruptaki hastaların %28,6’sının D vitamini düşükken, ek hastalığı bulunmayan gruptaki hastaların %84’ünün D vitamini düşüktü (p=0,004). D vitamini düzeyi düşük (<20 ng/ml) gruptaki hastaların yaş ortalaması 35±14, D vitamini düzeyi normal (>20 ng/ml) gruptaki hastaların yaş ortalaması 46±10 idi (p=0,036). D vitamini düşük grupta miyalji şikayeti %95,6 oranında görülürken, D vitamini normal grupta bu oran % 55,5 idi (p=0,005). Sonuç: Covid-19 enfeksiyonu sonrası gerilemeyen yorgunluk halinin en sık şikayet olduğu akılda tutulmalıdır. Bu şikayeti destekleyen miyalji ile başvuran hastaların özellikle D vitamini düşük grupta kümelenmesi koruyucu hekimlikte D vita mininin önemini bir kez daha vurgulamaktadır. Anahtar Kelimeler:Covid-19, Yorgunluk, D vitamini

2020-08-01T00:00:00Z, ÖZDER, ACLAN, ÖZDER, ACLAN

Aims: Diabetes mellitus (DM) is associated with significant morbidity and mortality. The disease severity in 2019 novel coronavirus (Covid 19) infection has varied from mild self-limiting flu-like illness to fulminant pneumonia, respiratory failure and death. Since DM and Covid 19 infection are closely associated with inflammatory status, mean platelet volume (MPV) was suggested to be useful in predicting Covid infection onset. This study aimed to evaluate the diagnostic role of MPV in Covid patients with diabetes. Methods: A total of 640 subjects (160 Covid patients with type 2 diabetes, 160 healthy controls, 160 patients with non-spesific infections and 160 Covid patients without type 2 diabetes) enrolled in the study. Results: MPV was significantly higher (11.21 ± 0.61 fL) as compared to the results from the last routine visits of the the same individuals with diabetes (10.59 ± 0.96 fL) (p = 0.000). Conclusions: MPV could be used as a simple and cost-effective tool to predict the Covid infection in subjects with diabetes in primary care.

2022-06-01T00:00:00Z, Yüksel Salduz, Zeyneb İrem, Özder, Aclan, YÜKSEL SALDUZ, ZEYNEB İREM, ÖZDER, ACLAN

Abstract Objective: To evaluate the inflammatory cells in the complete blood count test and their relationship with the glycaemic control in type 2 diabetes patients. Methods: The retrospective clinical study was conducted at the Department of Family Medicine, Bezmialem Vakif University, Istanbul, Turkey, from January 2015 to June 2016, and comprised adult type 2 diabetes patients- data, like complete blood count and biochemical parameters. The data was stratified according to glycated haemoglobin levels; <7% in group 1, and >7% in group 2. Data was analysed using SPSS 21. Results: Of the 320 subjects, 172(54%) were in group 1 and 148(46%) in group 2. Overall, there were 106(33%) male and 214(67%) female subjects. The mean age of the sample was 53.6±11.9 years. White blood cell count, neutrophil count and neutrophil-lymphocyte ratios were significantly higher in group 2. Red blood cell count, mean platelet volume, fasting blood glucose, triglyceride, alanine aminotransferase levels were also significantly higher in group 2 (p <0.05). Conclusion: Simple complete blood count test can be used as a cost-effective tool to monitor glycaemic regulation in type 2 diabetes patients. Keywords: Diabetes mellitus, Type 2, HbA1c, Neutrophil, Lymphocyte. (JPMA 72: 1097; 2022) DOI: https://doi.org/10.47391/JPMA.3205

2020-10-01T00:00:00Z, Kayali, Yildiz, ÖZDER, ACLAN, ÖZDER, ACLAN

Background In primary care, there is a need for simple and cost-effective tool that will allow the determination of the risk of coronary artery disease (CAD). We aimed to research the value of glycosylated hemoglobin (HbA1c) in the prediction of coronary artery disease. Methods Patients admitted to the outpatient clinic of the Cardiology for angiography were retrospectively screened. Patients with diabetes or with HbA1c of 6.5 or above were excluded. Comparative HbA1c data were obtained according to the stenosis groups. Logistic regression analysis was used to investigate the risk factors affecting stenosis positivity. Results Of the study group, 120 patients were without any stenosis in any coronary artery, 56 patients were with >50% stenosis in one coronary artery, and 71 patients were with >50% stenosis in more than one coronary artery. There was a statistically significant difference between HbA1c measurements according to the degree of stenosis (P = .001 andP < .01, respectively). The odd ratio for HbA1c was 6.260 (95% CI: 3,160-12,401). According to the stenosis positivity, the cutoff point for HbA1c was found to be 5.6 and above. In the regression analysis, HbA1c was an independent risk factor for CAD. One unit increase in HbA1c level increases the risk of stenosis up to 12.4-fold (95% CI: 5,990-25,767). Conclusion The study showed HbA1c can be used as an independent marker in determining the probability and severity of coronary artery disease in non-diabetic individuals and as a useful marker in primary care predicting CAD.

2023-01-01, Buyukaydin B., ÖZER Ö. F., ÖZDER A., YILDIZ C., BÜYÜKAYDIN, BANU, ÖZER, ÖMER FARUK, ÖZDER, ACLAN, YILDIZ, CANER

Objectives: This study aimed to research the diversities of vitamin E and oxidative stress parameters related to sodium-glucose transport protein 2 (SGLT2) inhibitor use by type 2 diabetes mellitus (T2DM) patients. Methods: This observational clinical study collected data from 67 T2DM patients (55.7±9.3 years, 46% female). Vitamin E, total oxidant status (TOS), total antioxidant status (TAS), total thiol, native thiol, myeloperoxidase, and catalase levels were evaluated. The TOS/TAS ratio was calculated as the oxidative stress index. Correlations of the parameters to each other and differences based on SGLT2 inhibitor use were recorded. Results: The mean hemoglobin A1c was 7.1 (5.5–13.1). SGLT2 inhibitors (all combinations) were used by 25 patients (37.3%). The mean level of vitamin E was 6 (3.6–9.8) mg/L. There was a positive correlation between vitamin E and low-density lipoprotein cholesterol (p<0.001). While there was no significant correlation between vitamin E and all included oxidative stress parameters, the level of vitamin E was statistically lower in patients using pioglitazone (p=0.036) and statins (p<0.001). In patients using SGLT2 inhibitors, fasting glucose, triglycerides, alanine aminotransferase, and the spot urine protein/creatinine ratio were significantly lower, and the mean TAS was higher (p<0.05). Conclusion: While no differences were observed in vitamin E and other oxidative parameters related to SGLT2 inhibitor use, the increase in TAS provides motivation for further research investigating the antioxidant properties of these inhibitors.