Publication: Çocukluk çağı atopik dermatitli hastalarda dermatolojik yaşam kalitesi değerlendirilmesi /
Loading...
Files
Date
Authors
Authors
ÖZGÜÇ ÇÖMLEK, FATMA
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Metrics
Abstract
Bu çalışma atopik dermatit hastalığının, hasta ve ailelerinin yaşam kalitelerini etkilediğini belirlemek amacıyla planlandı. Bezmialem Vakıf Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Çocuk Allerji ve Dermatoloji Polikliniklerine başvuran 0-18 yaş arasındaki Hanifin Rajka tanı kriterleriyle atopik dermatit tanısı koyulan 120 hasta çocuk ve ailesi çalışmaya alındı. Çalışmaya alınan hastalar aktif ve remisyon olarak 2 guruba ayrıldı. SCORAD ağırlık indeksi ile hastaların hastalık şiddeti, hafif, orta ve ağır olarak sınıflandırıldı. IgE, eozinofili, Allerji Deri Testi (ADT) sonuçları olmayanlar tamamlandı. Hastaların okuma yazma bilen ve anketi doldurabilecek olanları Çocuk Dermatoloji Yaşam Kalite İndeksi (CDLQI) isimli anketi kendileri doldurdu. Kendileri dolduramayacak olanların Bebeklerin Dermatolojik Yaşam Kalite İndeksi (IDLQI) isimli anket aileleri tarafından dolduruldu. Ayrıca her bir hasta için, Aile Dermatolojik Yaşam Kalitesi İndeksi (FDLQI) isimli anket ebeveynlerden birisi tarafından dolduruldu. Cevaplandırılması istenilen tüm anketler, her bir soru için maksimum üç puan alınabilecek toplam on sorudan oluşuyordu. Hastaların işaretledikleri kutucuğa göre hiç (sıfır puan) sadece biraz (bir puan) fazla (iki puan) oldukça fazla (üç puan) puanlama yapıldı. Remisyon gurubunda FDLQI, IDLQI ve CDLQI sırasıyla ortalama 2, 2 ve 2,5 puan alırken, aktif guruptakiler sırasıyla ortalama 9, 9 ve 11 puan alarak anlamlı farklı saptandı. Atopik dermatit hastalığının özellikle aktif dönemde hem hasta hem ailesinin yaşam kalitesini anlamlı şekilde etkilediği belirlenmiş oldu. SCORAD indeksine göre, 120 hastanın %40 oranla 48 hasta hafif AD, %40 oranla 48 hasta orta AD, %20 oranla 24 hasta ağır AD olarak değerlendirildi. SCORAD indeksi ağır olan gurupta anlamlı olarak yaşam kalitesi anket sonuçları yüksek saptandı. IX Remisyon ve aktif dönem hasta gurupları arasında anket sonuçlarına göre, aile dermatolojik yaşam kalitesi, infant dermatolojik yaşam kalitesi ve çocuk dermatolojik yaşam kalitesi etkilenmesinde istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı. (p<0,05) IgE, eozinofili düzeylerinin ve ADT test sonuçlarının hastalık şiddeti ve yaşam kalitesi etkilenmesi ile anlamlı ilişkisi görülmedi. (p>0,05) ADT yapılan hastaların %65 'inde herhangi alerjene duyarlılık saptandı. ADT yapılamayan 2 yaş altı hastaların %9,6'sında spesifik pheitop pozitif saptandı. Sonuç olarak, atopik dermatit hastalığı; şiddeli kaşıntılar, özellikle bebeklik döneminde kaşıntıların tetiklediği uyku bozuklukları, herhangi allerjen tespitinde önerilen alerjen diyeti gibi durumların beslenme alışkanlıkları üzerinde sebep olduğu değişiklik ve diyet uyum güçlükleri, dış görünümün özellikle önemli olduğu adölosan döneminde ciltte ki lezyonlar nedeniyle yaşam kalitesini olmsuz etkileyebilmektedir. Bu sebeple, tedavisi multidisipliner olarak planlanıp gerektiğinde hem aile hem de hasta için psikososyal destek mekanizmaları devreye sokulmalıdır.
Description
This study has been planned to define that atopic dermatitis illness affects on life standard of patients and their families. Between 0-18 years 120 ill children who had applied to the Bezmialem Foundation University Medical Faculty Hospital Pediatric Allergy and Dermatology Clinic and had been diagnosed with atopic dermatitis according to Hanifin Rajka diagnostic criteria with together their families enrolled in this study. Patients were divided into two groups as active and remission. With SCORADs mass index, disease severity of patients were classified as mild, medium and heavy. Ige, eosinophil and ADT results were completed for patients who don't have. Patients who knew how to read and write and were able to fill in the application form, named Children's Dermatology Life Quality Index (CDLQI), filled in the form themselves. Their families filled in the form, named Infants' Dermatology Life Quality Index (IDLQI), for babies who can not fill in themselves. Additionally, for each patient the questionnaire of Family Dermatological Life Quality Index (FDLQI) was filled by one of the parents. All questionnaires those wanted to be answered consisted of a total of ten questions. A maximum of three points were given for each question. According to the box that patients marked, scoring was done as non ( 0 point) only a little (1 point) a lot (2 point) and extreme (3 point). While those in the remission group got 2, 2 and 2,5 points respectively for FDLQI, IDLQI and CDLQI those in the active group got 9, 9 and 11 points so a significant difference was determined. This showed that atopic dermatitis disease significantly affects the life quality of both patients and their families. According to the SCORAD index, It was evaluated that 48 patients with %40 of the 120 patients are mild AD, 48 patients with %40 of the 120 patients are medium AD and 24 patients with %20 of them are heavy AD. Results of the life quality survey were determined as high for the group with heavy SCORAD index. XI According to the results of survey, it was statistically determined that there is a significant difference between active and remission period groups about family dermatologic life quality, infant dermatologic life quality and child dermatologic life quality. (p<0,05) It wasn't determined that there is a significant correlation between Ige, eosinophil levels, and ADT test results with severity of disease and life quality. (p>0,05) It was detected any allergen sensitivity in %65 of patients who had ADT and specific pheitop positive in % 9,6 of patients who were not able to have ADT due to they are less than two years. In conclusion, atopic dermatitis disease can negatively affect the life quality in consequence of severe itching, dietary changes difficulties with allergen diet proposed to detect to any allergens, and the lesions on the skin in the adolescence period in that outer appearance especially has very importance. Therefore, treatment should be planned as multidisciplinary and when it is necessary psychosocial support mechanisms should be activated for both patient and family.