Yücesan, EmrahGöncü, Beyza ServetBaşoğlu, HarunÖzten Kandaş, NurKanımdan, EbruAkbaş, FahriErsoy, Yeliz EmineAyşan, Mustafa Erhan2021-02-202021-02-202018-10-01Yücesan E., Göncü B. S. , Başoğlu H., Özten Kandaş N., Kanımdan E., Akbaş F., Ersoy Y. E. , Ayşan M. E. , -Hipotiroidi Tedavisine Deneysel Alternatif Yöntem: Tiroid Dokusunun Kapsüle Edilmesi-, Akdeniz Tıp dergisi, cilt.5, sa.3, ss.417-423, 2018http://hdl.handle.net/20.500.12645/28456Amaç: Hipotiroidi tüm yaş gruplarında görülebilen, bireylerin sağlıklarının genel olarak bozulmasına neden olan klinik bir tablodur. Tedavisi genellikle yaşam boyu ilaç kullanımıdır. Bu tedaviye rağmen hormon yetmezliğine bağlı semptomlar görülmekte ve uzun dönem ilaç kullanımına bağlı yan etkiler ortaya çıkmaktadır. Hastalardaki yetersiz tiroid hormon miktarını optimum sınırlara çekmek ve hastaların yaşam kalitesini yükseltmek için tiroid dokusu transplantasyonu alternatif bir yöntem olarak önem taşımaktadır. Sunulan çalışmada, transplantasyonda immün redden etkilenmemek için hem doku kültürü hem de biyouyumlu polimerle kapsüle edilmiş tiroit dokusunun in vitro optimizasyonu amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Mekanik yollarla kültüre edilen tiroid dokusu 2 grupta takip edilmiştir; doku kültürü ve kapsülasyon kültürü. In vitro ortamda 60 gün boyunca takip edilen kapsüllerin morfolojileri ışık mikroskopu ile birlikte T3 ve T4 hormon değerleri ise biyokimyasal olarak değerlendirilmiştir. Bulgular: 3., 9., 12., 15., 30., 45., 60. günlerde toplanan medyum örneklerinden T3 ve T4 seviyeleri gözlemlendi. Kapsüle edilen dokularda, kapsüle edilmeyenlere ve negatif kontrol dokularına göre 15. gün itibariyle T3 değerleri daha yüksek bulundu. Buna rağmen T4 seviyeleri 60 gün boyunca sabit kaldı. Sonuç: Hipotiroidinin kalıcı tedavisi için kapsüle edilen tiroid dokularının in vitro ortamda verimliliği incelenmiştir. Öncül sonuçlarımız umut vaat etmesine rağmen bu optimizasyonun in vivo hayvan çalışmalarında da doğrulandıktan sonra insan çalışmalarına geçilmesi düşünülmelidir.info:eu-repo/semantics/openAccessArticle10.17954/amj.2018.1122